Endüstriyel Savaşın Dönüşü
Batı hala demokrasinin cephaneliğini sağlayabilir mi?
Ukrayna'daki savaş, endüstriyel savaş çağının hala burada olduğunu kanıtladı. Muazzam ekipman, araç ve mühimmat tüketimi, yeniden ikmal için büyük ölçekli bir endüstriyel temel gerektirir - miktarın hala kendine ait bir kalitesi vardır. Kitlesel savaşta 250.000 Ukraynalı asker ve yakın zamanda seferber edilen 450.000 vatandaş askerle birlikte yaklaşık 200.000 Rus ve ayrılıkçı birlik karşı karşıya geldi. Bu orduları silahlandırma, besleme ve tedarik etme çabası anıtsal bir görevdir. Mühimmat ikmali özellikle zahmetlidir. Ukrayna için bu görevi birleştirmek, ülkenin derinliklerindeki Ukrayna askeri endüstrisini ve ulaşım ağlarını hedef alan Rus derin yangın yetenekleridir. Rus ordusu da Ukrayna'nın sınır ötesi saldırılarından ve sabotaj eylemlerinden zarar gördü, ancak daha küçük ölçekte. Ukrayna'daki mühimmat ve teçhizat tüketimi oranı ancak büyük ölçekli bir sanayi üssü ile sürdürülebilir.
Bu gerçek, askeri sanayi kapasitesini azaltan ve verimlilik için ölçek ve etkinliği feda eden Batılı ülkelere somut bir uyarı olmalıdır. Bu strateji, savaşın geleceğiyle ilgili kusurlu varsayımlara dayanmaktadır ve hem Batı hükümetlerindeki bürokratik kültürden hem de düşük yoğunluklu çatışmaların mirasından etkilenmiştir. Şu anda Batı, büyük ölçekli bir savaşta savaşacak endüstriyel kapasiteye sahip olmayabilir. ABD hükümeti bir kez daha demokrasinin cephaneliği olmayı planlıyorsa, o zaman ABD askeri-sanayi üssünün mevcut yetenekleri ve gelişimini yönlendiren temel varsayımlar yeniden incelenmelidir.
Cephane Tüketimi Tahmini
Rusya-Ukrayna çatışması için kesin bir mühimmat tüketimi verisi yok. Her iki hükümet de veri yayınlamıyor, ancak Rusya Savunma Bakanlığı tarafından günlük brifing sırasında sağlanan resmi yangın misyonları verileri kullanılarak Rus mühimmat tüketiminin tahmini hesaplanabiliyor.
Rus Günlük Atış Görevlerinin Sayısı, 19–31 Mayıs
Bu sayılar taktik roketleri konvansiyonel, sert kabuklu topçularla karıştırsa da, bu görevlerin üçte birinin roket birlikleri tarafından ateşlendiğini varsaymak mantıksız değil çünkü bunlar motorlu tüfek tugayının topçu kuvvetinin üçte birini oluşturuyor ve diğer iki tabur tüplü. topçu. Bu, tüplü topçu tarafından ateşlenen 390 günlük görev olduğunu gösteriyor. Her bir tüplü topçu saldırısı, toplam altı tabancalık bir batarya ile gerçekleştirilir. Ancak, muharebe ve bakım arızalarının bu sayıyı dörde düşürmesi muhtemeldir. Batarya başına dört tabanca ve tabanca başına dört mermi ile, tüplü topçu günde yaklaşık 6.240 mermi ateşler. Yere yerleştirilmiş ancak batarya aceleyle hareket ettiğinde terk edilen mermiler, Ukrayna'nın mühimmat çöplüklerine yaptığı saldırılarla yok edilen mermiler veya ateşlenen ancak daha yüksek komuta seviyelerine bildirilmeyen mermiler için ek %15'lik bir kayıp tahmin edebiliriz. Bu sayı günde 7.176 top mermisine kadar çıkıyor. Rusya Savunma Bakanlığı'nın yalnızca Rusya Federasyonu kuvvetleri tarafından yapılan yangın misyonlarını bildirdiğine dikkat edilmelidir. Bunlar, farklı ülkeler olarak kabul edilen Donetsk ve Luhansk ayrılıkçı cumhuriyetlerinden oluşumları içermez. Rakamlar mükemmel değil, ancak %50'lik bir düşüş olsa bile, yine de genel lojistik zorluğu değiştirmiyor.
Batı'nın Sanayi Üssünün Kapasitesi
İki benzer güç arasındaki uzun süreli bir savaşın kazananı, hala hangi tarafın en güçlü sanayi üssüne sahip olduğuna bağlı. Bir ülke ya büyük miktarlarda mühimmat inşa edecek üretim kapasitesine sahip olmalı ya da hızla mühimmat üretimine dönüştürülebilecek başka imalat sanayilerine sahip olmalıdır. Ne yazık ki, Batı da artık yok gibi görünüyor.
Şu anda ABD, topçu mühimmat stoklarını azaltıyor. 2020'de topçu mühimmatı alımları %36 azalarak 425 milyon dolara geriledi. 2022'de plan, 155 mm topçu mermileri için yapılan harcamaları 174 milyon dolara düşürmek. Bu, normal topçu için 75.357 M795 temel "aptal" mermiye, M777 için 1.400 XM1113 mermiye ve Genişletilmiş Yuvarlak Topçu Topları için 1.046 XM1113 mermiye eşdeğerdir. Son olarak, Excalibur hassas güdümlü mühimmat için tur başına 176 bin dolara mal olan 75 milyon dolar var, bu da toplam 426 mermi. Kısacası, ABD'nin yıllık topçu üretimi, en iyi ihtimalle, Ukrayna'da sadece 10 gün ila iki hafta sürecek muharebeye kadar sürecektir. Ateşlenen Rus mermilerinin ilk tahmini %50'nin üzerindeyse, tedarik edilen topçuyu yalnızca üç hafta uzatacaktır.
ABD, bu zorlukla karşılaşan tek ülke değil. ABD, Birleşik Krallık ve Fransız güçlerini içeren yakın tarihli bir savaş oyununda, Birleşik Krallık kuvvetleri sekiz gün sonra ulusal kritik mühimmat stoklarını tüketti.
Ne yazık ki, bu sadece topçu için geçerli değil. Tanksavar Ciritleri ve hava savunma Stinger'ları aynı gemide. ABD, Ukrayna'ya 7.000 Javelin füzesi gönderdi - stokunun kabaca üçte biri - daha fazla sevkiyat gelecek. Lockheed Martin yılda yaklaşık 2.100 füze üretiyor, ancak bu sayı birkaç yıl içinde 4.000'e kadar çıkabilir. Ukrayna her gün 500 Javelin füzesi kullandığını iddia ediyor.
Seyir füzelerinin ve harekat balistik füzelerinin harcamaları da bir o kadar büyük. Ruslar 1.100 ile 2.100 arasında füze ateşlediler. ABD şu anda yılda 110 PRISM, 500 JASSM ve 60 Tomahawk seyir füzesi satın alıyor, bu da üç aylık savaşta Rusya'nın ABD'nin yıllık füze üretiminin dört katını tükettiği anlamına geliyor. Rusya'nın üretim oranı ancak tahmin edilebilir. Rusya, füze üretimine 2015 yılında sınırlı sayıda ilk seferle başladı ve 2016'da bile üretim sayısının 47 füze olduğu tahmin ediliyordu. Bu, yalnızca beş ila altı yıllık tam ölçekli üretime sahip olduğu anlamına gelir.
Otokrasiler ve demokrasiler arasındaki rekabet gerçekten askeri bir aşamaya girdiyse, o zaman demokrasinin cephaneliği savaş zamanında malzeme üretimine yaklaşımını kökten geliştirmelidir.
Şubat 2022'deki ilk stok bilinmiyor, ancak harcamalar ve NATO ile savaş durumunda önemli stokları geri tutma gereksinimi göz önüne alındığında, Rusların endişelenmesi pek olası değil. Aslında, taktik hedeflere operasyonel düzeyde seyir füzeleri harcamak için yeterli görünüyorlar. Rus envanterinde 4.000 seyir ve balistik füze olduğu varsayımı mantıksız değil. Bu üretim muhtemelen Batı yaptırımlarına rağmen artacaktır. Nisan ayında Kalibr füze motorları üreten ODK Saturn, 500 ek iş ilanı daha duyurdu. Bu, bu alanda bile Batı'nın Rusya ile sadece pariteye sahip olduğunu gösteriyor.
Hatalı Varsayımlar
Savaşın geleceğiyle ilgili ilk temel varsayım, hassas güdümlü silahların hedefi yok etmek için yalnızca bir tur gerektirerek toplam mühimmat tüketimini azaltacağıdır. Ukrayna'daki savaş bu varsayıma meydan okuyor. Pek çok "aptal" dolaylı yangın sistemi, hassas yönlendirme olmadan büyük bir hassasiyet elde ediyor ve yine de genel mühimmat tüketimi çok yüksek. Sorunun bir kısmı, küresel haritaların sayısallaştırılmasının, insansız hava araçlarının muazzam bir şekilde çoğalmasıyla birleştirilmesinin, dolaylı ateşlerle ilk vuruş vuruşlarını yapma yeteneğini gösteren video kanıtlarıyla birlikte, coğrafi konum belirleme ve daha yüksek hassasiyetle hedeflemeye izin vermesidir.
İkinci önemli varsayım, endüstrinin istendiğinde açılıp kapatılabileceğidir. Bu düşünce tarzı, iş sektöründen ithal edildi ve ABD hükümet kültürü aracılığıyla yayıldı. Sivil sektörde müşteriler siparişlerini artırabilir veya azaltabilir. Üretici, siparişlerdeki bir düşüşten zarar görebilir, ancak bu düşüş nadiren felaket olur çünkü genellikle birden fazla tüketici vardır ve kayıplar tüketiciler arasında yayılabilir. Ne yazık ki, bu askeri alımlar için geçerli değil. ABD'de top mermileri için tek bir müşteri var - ordu. Siparişler düştüğünde, imalatçı, iş hayatında kalabilmek için maliyetleri azaltmak için üretim hatlarını kapatmalıdır. Küçük işletmeler tamamen kapanabilir. Özellikle vasıflı işçileri çekmek için çok az üretim kapasitesi kaldığından, yeni kapasite oluşturmak çok zordur. Bu, özellikle zorlayıcıdır çünkü birçok eski silah üretim sistemi, pratik olarak elle inşa edildikleri noktaya kadar emek yoğundur ve yeni bir işgücünün eğitilmesi uzun zaman alır. Tedarik zinciri sorunları da sorunludur, çünkü alt bileşenler, ya işsiz kalan, sipariş kaybı olan veya diğer müşteriler için yeniden araç kullanan veya denizaşırı ülkelerden, muhtemelen düşman bir ülkeden gelen parçalara dayanan bir taşeron tarafından üretilebilir.
Çin'in nadir toprak malzemeleri üzerindeki neredeyse tekeli, burada bariz bir zorluktur. Stinger füzesi üretimi, kısmen bileşen kıtlığı nedeniyle 2026'ya kadar tamamlanamayacak. ABD'nin savunma sanayi üssüne ilişkin raporları, savaş zamanında üretimi artırmanın tedarik zinciri sorunları ve ABD üretim üssünün bozulması nedeniyle eğitimli personel eksikliği nedeniyle imkansız olmasa da zor olabileceğini açıkça ortaya koydu.
Son olarak, genel mühimmat tüketim oranları hakkında bir varsayım var. ABD hükümeti bu sayıyı her zaman düşük tuttu. Vietnam döneminden bugüne hafif silah fabrikaları beşten bire düştü. Bu, ABD'nin hafif silah mühimmatını düşürmeye başladığı ve ABD hükümetinin savaşın ilk aşamasında İngiliz ve İsrail mühimmatı satın almasına neden olduğu Irak savaşının zirvesinde göze çarpıyordu. Bir noktada ABD, savaş çabalarını beslemek için Vietnam'a ve hatta İkinci Dünya Savaşı döneminden kalma 50 kalibrelik mühimmat stoklarına dalmak zorunda kaldı. Bu, büyük ölçüde ABD birliklerinin ne kadar etkili olacağına dair yanlış varsayımların sonucuydu. Gerçekten de, Hükümet Hesap Verebilirlik Bürosu, bir isyancıyı öldürmenin 250.000 mermi sürdüğünü tahmin ediyor. Neyse ki ABD için silah kültürü, küçük silah mühimmat endüstrisinin ABD'de sivil bir bileşene sahip olmasını sağladı. Javelin ve Stinger füzelerinde daha önce gösterildiği gibi, diğer mühimmat türleri için durum böyle değildir. Hükümet metodolojisine erişim olmadan, ABD hükümetinin tahminlerinin neden hatalı olduğunu anlamak mümkün değil, ancak aynı hataların diğer mühimmat türlerinde de yapılması riski var.
Sonuç
Ukrayna'daki savaş, akran veya akran rakipler arasındaki savaşın, teknik olarak gelişmiş, kitlesel ölçekte, endüstriyel çağda üretim kapasitesinin varlığını gerektirdiğini gösteriyor. Rus saldırısı, ABD tahminlerini ve mühimmat üretimini büyük ölçüde aşan oranlarda mühimmat tüketiyor. ABD'nin Ukrayna'yı savunmak için demokrasinin cephaneliği olarak hareket etmesi için, ABD'nin endüstriyel tabanını organize etme biçimine ve ölçeğine büyük ölçüde bakmak gerekir. Bu durum özellikle kritik çünkü Rus işgalinin arkasında dünyanın üretim başkenti Çin var. ABD, Ukrayna'yı savaşta tutmak için stoklarının daha fazlasını harcamaya başlarken, Çin henüz Rusya'ya anlamlı bir askeri yardım sağlamıyor. Batı, Çin'in özellikle cephane eksikliği nedeniyle Rusya'nın yenilmesine izin vermeyeceğini varsaymalıdır. Otokrasiler ve demokrasiler arasındaki rekabet gerçekten askeri bir aşamaya girdiyse, o zaman demokrasinin cephaneliği öncelikle savaş zamanında malzeme üretimine yaklaşımını kökten geliştirmelidir.
Alex Vershinin
Kaynak: RUSİ- Royal United Services Institute
https://www.rusi.org/explore-our-research/publications/commentary/return-industrial-warfare
Yorumlar
Yorum Gönder