Cumhurbaşkanı Erdoğan neden İsveç ve Finlandiya'nın NATO'ya katılmasını engellediğini The Economist'te yazdı

Recep Tayyip Erdoğan NATO'nun genişlemesi konusunda
Türkiye cumhurbaşkanı ülkesinin neden İsveç ve Finlandiya'nın katılmasını engellediğini The Economist'te yazdı

Yazan: Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan

Ukrayna'daki savaş, kurallara dayalı uluslararası düzen, büyük güç rekabeti ve Avrupa-Atlantik güvenliği hakkındaki geleneksel akla meydan okudu. En son gelişmeler, tarihin tartışmasız en büyük askeri ittifakı olan NATO'ya da yeni bir soluk getirdi.

Türkiye 70 yıldır gururlu ve vazgeçilmez bir NATO müttefiki. Ülkemiz, demokrasi ve özgürlüğü savunmak için Kore'ye asker göndererek 1952'de ittifaka katıldı. Soğuk savaş sırasında ve sonrasında Türkiye, Orta Doğu, Kafkaslar ve Karadeniz bölgelerinde istikrar sağlayıcı bir güç ve iyilik için bir güç olmuştur. Türk askeri de NATO misyonları kapsamında Kosova'dan Afganistan'a dünyanın birçok yerine konuşlandırıldı.

Aynı zamanda ülkemiz savunma sanayisine milyarlarca dolar yatırım yaparak savunma kapasitesini artırdı. Bu ek kapasite, Ukrayna da dahil olmak üzere çeşitli savaş alanlarında etkisini gösteren askeri ürünlerin geliştirilmesiyle sonuçlandı.

Gerçekten de, Türkiye'nin artan kapasitesi, NATO'nun dayanıklılığına ve gücüne de katkıda bulunmuştur. Ortaklarımız, Türkiye'nin NATO'nun toplu güvenlik misyonuna katkılarını her zaman takdir ederken, ulusal güvenliklerine yönelik herhangi bir tehdit olmadığında bunları çabucak unuttular. Türkiye'nin önemini sadece Balkanlar'daki kriz gibi çalkantılı zamanlarda hatırlayan ortaklarımız, uzun vadeli istikrarın Türkiye olmadan da sağlanabileceğini sandılar. Böylece, yakın tehdidin ortadan kaldırılmasının ardından jeopolitik gerçekleri ve bölgede ortaya çıkabilecek potansiyel tehditleri göz ardı ettiler. Söylemeye gerek yok ki, bu tür boş hayaller, uluslararası krizler sonucunda kısa ömürlü oldu.

Uluslararası barış ve güvenliğe yönelik tehditler son yıllarda değişti ve bu, birçok kişinin nato'nun amacına hizmet etmeyi bırakan “eskimiş” bir örgüt olduğuna inanmasına neden oldu. Emmanuel Macron, 2019'da ittifakın “beyin ölümü” yaşadığını bile söyledi. Aynı kişiler Türkiye'nin nato içindeki rolünü sorguladı. Olağanüstü hüsnükuruntu ile aşırı stratejik miyopluğun bu karışımı ittifaka uzun yıllara mal oldu.

Bununla birlikte Türkiye, bazı üye devletlerin basiretsiz ve zaman zaman pervasız tavırlarının bir bütün olarak NATO'nun konumunu yansıttığına inanmayı reddetti. Tam tersine, NATO'nun önemini vurguladık ve üye devletleri, NATO misyonlarını ortaya çıkan tehditleri kapsayacak şekilde güncellemek ve örgütü yeni jeopolitik ve küresel zorluklarla daha alakalı hale getirmek de dahil olmak üzere gerekli adımları atmaya çağırdık. Bu çağrı, uluslararası sistemin derinleşen istikrarsızlığına milletimizin verdiği yanıtla da uyumluydu.

Bu anlamda Türkiye, nato'nun - diğer tüm uluslararası örgütler gibi - ortaya çıkan güvenlik tehditleriyle başa çıkmak için belirli reformları uygulamak zorunda olduğunu savundu. Özellikle terörizm konusunda, birçok üye ülkeye yönelik doğrudan saldırılara rağmen toplu eylem eksikliği, güvenlik işbirliğini baltaladı ve nato ülkelerinin vatandaşları arasında örgüt hakkında derin bir güvensizlik yarattı. Türkiye bu eğilimi tüm nato zirvelerinde vurguladı ve uluslararası işbirliğinin terörle mücadeleyi dönüştürmek için hayati olduğunu savundu. NATO'nun terör örgütleriyle uğraşırken istihbarat ve askeri konularda daha iyi işbirliği yapmasını, yalnızca terör saldırılarını önlemek için değil, aynı zamanda terörün finansmanını ve nato sınırları içinde asker toplamayı engellemek için de istedik. Bu pozisyona bağlı kalmaya devam ediyoruz.

Aynı şekilde, bölgede ortaya çıkan 2. Dünya Savaşı'ndan bu yana en büyük mülteci dalgası olan Türkiye'nin çevresinde birden fazla iç savaş patlak verdiği için sınırlarımızın ve hava sahamızın güvenliğinin yanı sıra insan güvenliğinin sağlanması için nato'dan meşru ve gerekli taleplerde bulunduk. . Büyük ölçüde terkedilmiş olan ülkemiz, tüm bu krizleri tek başına atlatmış ve bu çaba sırasında çok ağır bedeller ödemiştir. İronik olarak, NATO şemsiyesi altında atılacak her adım, ittifakı sınırlarında gelecekteki çatışmalara ve krizlere hazırlayabilirdi.

Ukrayna'daki savaştan çıkan yeni durum, Türkiye'nin beklentilerinin ve çağrılarının isabetli olduğunu kanıtlıyor. Türkiye'nin jeopolitik konumunu birdenbire bu çatışmanın yaygın bir aksamaya neden olduğu için takdir eden bazı üye devletler, milletimizin geçmişte bazı adımları atmakta haklı olduğunu gördüler. Türkiye, nato üyelerinden yaklaşan jeopolitik zorluklara hazırlanmalarını istemekte haklıydı ve nato'nun alakasız olduğunu iddia edenlere rağmen, Türkiye örgütün giderek daha önemli olacağını belirtmekte kesinlikle haklıydı.

Tüm NATO müttefikleri Türkiye'nin ittifak için kritik önemini kabul ederken, bazı üyelerin ülkemize yönelik bazı tehditleri tam olarak anlayamaması talihsiz bir durumdur. Türkiye, İsveç ve Finlandiya'nın kabulünün kendi güvenliği ve örgütün geleceği için riskler içerdiğini ileri sürmektedir. NATO'nun en büyük ikinci ordusunun 5. madde kapsamında savunmasını yapmasını bekleyecek olan ülkelerden, Avrupa Birliği ve Amerika'nın terörist bir oluşum olarak gördüğü PKK'nın asker toplama, kaynak yaratma ve propaganda faaliyetlerini engellemesini beklemek hakkımızdır.

Türkiye, aday ülkelerden tüm terör örgütlerinin faaliyetlerini durdurmasını ve bu örgüt mensuplarını iade etmelerini istiyor. Bu ülkelerdeki yetkililere açık deliller sunduk ve onlardan harekete geçmesini bekledik. Türkiye de bu ülkelerin nato üyelerinin terörle mücadele operasyonlarına destek vermesini istiyor. Terörizm tüm üyeler için bir tehdittir ve aday ülkeler katılmadan önce bu gerçeği kabul etmelidir. Türkiye gerekli adımları atmadıkça bu konudaki tavrını değiştirmeyecektir.

Ayrıca Türkiye, İsveç'in ülkeme dayattığı gibi her türlü silah ambargosunun nato şemsiyesi altındaki askeri ortaklık ruhuyla bağdaşmadığını vurguluyor. Bu tür kısıtlamalar sadece ulusal güvenliğimizi zedelemekle kalmaz, aynı zamanda NATO'nun kendi kimliğine de zarar verir. İsveç ve Finlandiya'nın ittifaka katılma konusundaki uzlaşmaz ısrarları, NATO'nun gündemine gereksiz bir madde ekledi.

Son gelişmelere kadar tarafsız kalan İsveç ve Finlandiya'nın Türkiye'ye kabulüne Türkiye'nin itiraz etmesi, bugüne kadar terör örgütlerinin hedef aldığı tüm milletler adına atılan kararlı bir adımdır. Neticede terörün dini, milleti, rengi yoktur. Her üye devletin, sivil nüfusa zarar vermeyi amaçlayan herhangi bir örgüte kararlı bir şekilde karşı çıkması, NATO'nun temel amaçlarından biridir. Bu konuda hiçbir ülkenin ayrıcalığı yoktur.

Sorunları çözmek ve küresel barış ve güvenliği teşvik etmek söz konusu olduğunda, her zaman kestirme yollar olmayabilir. Ancak başarıya giden yol, bu yolda cesur ve gerekli adımlar atılarak kısaltılabilir. İsveç ve Finlandiya'nın müttefik olmak istedikleri diğer ülkelerin ulusal güvenlik kaygıları ve değerlendirmeleri üzerinde durdukları yer, Türkiye'nin bu devletlerle ne ölçüde müttefik olmak istediğini belirleyecektir.

Geçmişte ittifakın genişlemesi konusunda olumlu ve yapıcı bir yaklaşım benimseyen Türkiye ile nato arasındaki ilişkiyi sorgulamaya cüret edenlerin cahilliği ve müdahaleciliği, bizim duruşumuzu değiştirmiyor. Her türlü diplomasiye ve diyaloğa açık olan ülkemiz, adayları pozisyonlarını değiştirmeye ikna etmek yerine bu konuya odaklanmayı şiddetle tavsiye etmektedir. Ankara'da terörle mücadele etmek istemeyen hiçbir ülkenin ne yapacağını söyleyebileceği bir otorite yok. İttifakın itibarının ve güvenilirliğinin risk altında olacağına inanıyoruz, nato üyeleri terörle mücadele konusunda çifte standart uyguluyor. ■

Kaynak: The Economist 

https://www.economist.com/by-invitation/2022/05/30/recep-tayyip-erdogan-on-nato-expansion