Avrupalılar Fakirleşiyor

Avrupalılar Fakirleşiyor

Brüksel merkezli bağımsız bir düşünce kuruluşu olan 'European Centre for International Political Economy' tarafından bu ay yayınlanan bir rapora göre, ortalama bir AB ülkesi, Idaho ve Mississippi dışındaki tüm ABD eyaletlerinden kişi başına daha yoksul.

Rapora göre, mevcut eğilim devam ederse, 2035 yılında ABD ve AB'de kişi başına düşen ekonomik çıktı arasındaki fark, bugün Japonya ile Ekvator arasındaki fark kadar büyük olacak.

Avrupalılar 'Evet, hepimiz daha kötü durumdayız' diye yakınıyor. Boş zamanlarına değer veren yaşlanan bir nüfus ekonomik durgunluğa zemin hazırladı. Ardından Covid-19 ve Rusya'nın Ukrayna'daki savaşı geldi, diye yazıyor 'Wall Street Journal' biraz da kötü niyetle.

Avrupalılar on yıllardır tecrübe etmedikleri yeni bir ekonomik gerçeklikle karşı karşıyalar. Daha da fakirleşiyorlar.

Avrupalılar satın alma güçlerinin eridiğini gördükçe, yabancıların uzun zamandır yaşam sanatına gıpta ettiği kıtadaki yaşam hızla parlaklığını kaybediyor.

Fransızlar daha az kaz ciğeri yiyor ve daha az kırmızı şarap içiyor.

İspanyollar zeytinyağını azaltıyor. Finliler, enerjinin daha ucuz olduğu rüzgarlı günlerde saunaya gitmeye teşvik ediliyor.

Almanya genelinde et ve süt tüketimi son otuz yılın en düşük seviyesine geriledi ve bir zamanlar yükselen organik gıda pazarı dibe vurdu.

İtalya'nın ekonomik kalkınma bakanı Adolfo Urso, Mayıs ayında ülkenin en sevdiği temel gıda maddesi olan makarna fiyatlarının ulusal enflasyon oranının iki katından fazla artması üzerine bir kriz toplantısı düzenledi.

Tüketim harcamalarının serbest düşüşe geçmesiyle birlikte Avrupa yılın başında resesyona girdi ve yüzyılın başında başlayan göreceli ekonomik, siyasi ve askeri gerileme hissini pekiştirdi.

Avrupa'nın mevcut çıkmazı uzun süredir devam ediyor. Boş zaman ve iş güvencesini kazanca tercih eden yaşlanan bir nüfus, yıllarca süren cansız ekonomik ve üretkenlik artışını beraberinde getirdi. Ardından Covid-19 salgını ve Rusya'nın Ukrayna'daki uzun süreli savaşı bir-iki yumruk gibi geldi. Küresel tedarik zincirlerini altüst eden, enerji ve gıda fiyatlarını fırlatan bu krizler, on yıllardır süregelen rahatsızlıkları daha da ağırlaştırdı.

Hükümetlerin tepkileri sorunu daha da derinleştirdi. İstihdamı korumak için sübvansiyonları öncelikle işverenlere yönlendirdiler ve fiyat şoku geldiğinde tüketicileri nakit desteğinden yoksun bıraktılar.

Geçmişte kıtanın müthiş ihracat endüstrisi imdada yetişebilirdi. Ancak Avrupa için kritik bir pazar olan Çin'deki yavaş toparlanma bu büyüme ayağını zayıflatıyor. Yüksek enerji maliyetleri ve 1970'lerden bu yana görülmemiş düzeyde seyreden enflasyon, üreticilerin uluslararası pazarlardaki fiyat avantajını köreltiyor ve kıtanın bir zamanlar uyumlu olan çalışma ilişkilerini bozuyor. Küresel ticaret soğudukça, Avrupa'nın ihracata olan aşırı bağımlılığı - ABD'nin %10'una karşılık Avro Bölgesi GSYH'sinin yaklaşık %50'sini oluşturuyor - bir zayıflık haline geliyor.er

Çoğunlukla zengin ülkelerden oluşan Paris merkezli bir kulüp olan Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü'ne göre, 20 ülkeli Avro Bölgesi'nde özel tüketim, enflasyona göre ayarlandıktan sonra 2019'un sonundan bu yana yaklaşık %1 oranında azaldı. Hanehalklarının güçlü bir işgücü piyasasına ve artan gelirlere sahip olduğu ABD'de ise bu oran yaklaşık %9 arttı.

Avrupa Birliği şu anda tüm küresel tüketim harcamalarının yaklaşık %18'ini oluştururken, bu oran Amerika için %28'dir. On beş yıl önce AB ve ABD'nin her biri bu toplamın yaklaşık dörtte birini temsil ediyordu.

Enflasyon ve satın alma gücüne göre ayarlandığında, ücretler 2019'dan bu yana Almanya'da yaklaşık %3, İtalya ve İspanya'da %3,5 ve Yunanistan'da %6 oranında azaldı.

Acı orta sınıflara kadar ulaşıyor. Avrupa'nın en zengin şehirlerinden biri olan Brüksel'de öğretmenler ve hemşireler geçtiğimiz akşam bir kamyonun arkasından yarı fiyatına yiyecek almak için sıraya girdiler.

Happy Hours Market adlı satıcı, süpermarketlerden son kullanma tarihi yaklaşmış yiyecekleri topluyor ve bir uygulama aracılığıyla ilan ediyor. Müşteriler öğleden önce sipariş verebiliyor ve akşam saatlerinde indirimli yiyeceklerini alabiliyor. Market kasalarını dağıtan Pierre van Hede, "Bazı müşteriler bana sizin sayenizde haftada iki ya da üç kez et yiyebildiğimi söylüyor" dedi.

Yüksek kaliteli yiyeceklere yapılan harcamalar çöktü. Almanlar 2022 yılında kişi başına 52 kilogram et tüketerek bir önceki yıla göre yaklaşık %8 daha az et tüketti ve 1989'da hesaplamaların başlamasından bu yana en düşük seviyeye indi. Bunun bir kısmı sağlıklı beslenme ve hayvan refahı konusundaki toplumsal kaygıları yansıtırken, uzmanlar bu eğilimin son aylarda %30'a varan oranlarda artan et fiyatları nedeniyle hızlandığını söylüyor. Federal Tarım Bilgi Merkezi'ne göre Almanlar ayrıca sığır ve dana eti gibi etleri kümes hayvanları gibi daha ucuz etlerle değiştiriyor.

Zayıf harcamalar ve zayıf demografik beklentiler, tüketim malları devi Procter & Gamble'dan lüks imparatorluğu LVMH'ye kadar, satışlarının giderek daha büyük bir bölümünü Kuzey Amerika'da gerçekleştiren şirketler için Avrupa'yı daha az cazip hale getiriyor.

Unilever'in finans müdürü Graeme Pitkethly Nisan ayında yaptığı açıklamada "ABD tüketicisi Avrupa'dakinden daha dirençli" dedi.

Uluslararası Para Fonu verilerine göre, Avro Bölgesi ekonomisi son 15 yılda dolar bazında yaklaşık %6 büyürken, bu oran ABD için %82'dir.

Brüksel merkezli bağımsız bir düşünce kuruluşu olan Avrupa Uluslararası Politik Ekonomi Merkezi'nin bu ay yayınladığı bir rapora göre, bu durum ortalama bir AB ülkesini kişi başına Idaho ve Mississippi dışındaki tüm ABD eyaletlerinden daha yoksul hale getirdi.

Rapora göre, mevcut eğilim devam ederse, 2035 yılında ABD ve AB'de kişi başına düşen ekonomik çıktı arasındaki fark, bugün Japonya ile Ekvator arasındaki fark kadar büyük olacak.

Zayıf büyüme ve yükselen faiz oranları, Avrupa'nın popüler sağlık hizmetleri ve emekli maaşları sağlayan cömert refah devletlerini zorluyor. Avrupa hükümetleri, sorunu çözmek için eski reçetelerin ya karşılanamaz hale geldiğini ya da artık işe yaramadığını düşünüyor. Yüksek enerji maliyetlerini dengelemek için tüketicilere ve işletmelere dörtte üç trilyon avroluk sübvansiyon, vergi indirimi ve diğer yardımlar verildi - ekonomistlere göre bu durum enflasyonu körükleyerek sübvansiyonların amacını boşa çıkarıyor.

Küresel mali krizin ardından kamu harcamalarında yapılan kesintiler, başta İngiltere'nin Ulusal Sağlık Hizmeti olmak üzere Avrupa'nın devlet tarafından finanse edilen sağlık sistemlerini açlığa sürükledi.

İngiltere Merkez Bankası'nın baş ekonomisti Huw Pill, Nisan ayında Birleşik Krallık vatandaşlarını daha yoksul olduklarını kabul etmeleri ve daha yüksek ücretler için bastırmayı bırakmaları gerektiği konusunda uyardı. "Evet, hepimiz daha kötü durumdayız" diyen Pill, artan fiyatları daha yüksek ücretlerle dengelemeye çalışmanın sadece daha fazla enflasyonu körükleyeceğini söyledi.

Avrupa hükümetlerinin savunma harcamalarını arttırma ihtiyacı ve artan borçlanma maliyetleri nedeniyle ekonomistler vergilerin artmasını ve tüketiciler üzerindeki baskının artmasını bekliyor. Avrupa'daki vergiler diğer zengin ülkelere kıyasla zaten yüksek olup, ABD'deki %27'lik orana kıyasla GSYH'nin yaklaşık %40-45'ine denk gelmektedir.

WSJ, Avrupa'nın fakirleşmesinin, kıta genelinde on binlerce üye toplayan işçi sendikalarının saflarını güçlendirdiğini ve on yıllardır süren düşüşü tersine çevirdiğini vurguluyor.

Kaynak: Modern Diplomacy

https://moderndiplomacy.eu/2023/07/23/wsj-europeans-are-becoming-poorer/